Voor het basisonderwijs geldt: steeds iets erbij, nooit iets eraf.
Opstand in het basisonderwijs ‘Ik ben meester Pieter en ik vind het fantastisch!’ In het primair onderwijs klinkt grote onvrede: het loon is te laag, het werk wordt almaar zwaarder, het lerarentekort dreigt uit de hand te lopen. Maar is de situatie echt zo erg? Ervaren leerkrachten geven hún visie. ‘Leerkrachten vallen sneller om. Dat is echt veranderd.’ door Harmen van der Meulen 30 augustus 2017 Amstelveen, 7 mei 2009© Amaury Miller / HHWie spreekt met leerkrachten uit het basisonderwijs hoort veel opsommingen. Van de steeds grotere eisen die aan hen gesteld worden, door ouders, de maatschappij, de politiek, de inspectie, hun directeur. Van de plannen – groepsplannen, weekplannen, handelingsplannen – die ze geacht worden te schrijven, uit te voeren, bij te houden en te evalueren. En van de gevolgen die al die druk waar basisschoolleerkrachten zich aan blootgesteld voelen heeft voor hun werkplezier. Verhalen over omvallende collega’s, onvervulde vacatures en over kinderen die niet de zorg krijgen waarvan de juf wel ziet dat ze die nodig hebben. Maar juf heeft er geen tijd meer voor. Dit moet geen klaagverhaal worden. Leerkrachten zeggen het zelf, roepen het bijna: ‘Wij zijn niet zielig!’ Maar er is wel wat aan de hand in het basisonderwijs. Het is niet voor niets dat de petitie voor betere arbeidsvoorwaarden van actiegroep PO in Actie – begonnen als Facebook-protestgroep van vijf basisschoolleerkrachten in februari 2017 – inmiddels al door ruim 368.000 mensen ondertekend is. Belangrijkste eisen van PO in Actie, en van de daaruit voortgekomen bredere actiegroep PO Front: een hoger – ‘eerlijk’ – salaris en een lagere werkdruk. Want, schrijft PO Front: ‘Wij willen goed onderwijs blijven geven aan alle kinderen, maar de huidige situatie is niet langer vol te houden.’ Hoe ziet [...]
